Patronem hali sportowej przy Szkole Podstawowej w Rajsku jest major Piotr Szewczyk. Uroczystość z tej okazji z odbyła się 9 listopada.
Rada Gminy Oświęcim jeszcze w maju nadała hali sportowej w Rajsku imię cichociemnego z Babic. W uroczystej akademii łączącej obchody Święta Niepodległości i upamiętnienie majora Szewczyka obok uczniów i nauczycieli Szkoły Podstawowej w Rajsku wzięli udział samorządowcy i dyrektorzy gminnych jednostek.
Dyrektor Przemysław Dziedzic przypomniał najważniejsze wydarzenia, które doprowadziły do nadania hali sportowej imię Piotra Szewczyka. Wójt Mirosław Smolarek poświęcił swoje wystąpienie współczesnym wymiarom patriotyzmu, który przejawia się również w działalności wolontariackiej i pomaganiu uchodźcom, a obie te sfery są bliskie dzieciom i młodzieży uczącej się w Rajsku. Przewodnicząca Bernardyna Bryzek przytoczyła brzmienie uchwały Rady Gminy w sprawie patrona hali, a wicedyrektorka rajskiej szkoły Marzena Wilk-Grabowska odczytała list Wiktorii Czernickiej-Białczyk, która była dyrektorem byłego Gimnazjum Gminnego nr 1 im. Mjr. Piotra Szewczyka w Rajsku. Z kolei starosta Andrzej Skrzypiński podkreślił związki patrona z ziemią oświęcimską.
Uczniowie przygotowali przedstawienie zatytułowane "Listopady Szewczyka", które opowiedziało o życiu cichociemnego z Babic wpisanym w najważniejsze wydarzenia XX-wiecznej historii Polski. Widowisko łączyło elementy tradycyjnego spektaklu teatralnego z pantomimą, piosenkami, a nawet baletem.
W hali sportowej odsłonięta została pamiątkowa tablica przeniesiona z nieistniejącego gimnazjum, które nosiło imię Piotra Szewczyka. Następnie laureaci Konkursu Pieśni Patriotycznej odebrali nagrody i wystąpili przed zgromadzonymi w specjalnym koncercie. Ostatnim akcentem uroczystości było uczczenie pamięci poległych w walce o Niepodległość. Wójt Mirosław Smolarek, przewodnicząca Rady Gminy Bernardyna Bryzek i radny, a zarazem sołtys Rajska Majerski złożyli kwiaty przy obelisku upamiętniającym żołnierzy, którzy zginęli w bitwie pod Rajskiem.
PIOTR SZEWCZYK urodził się w 1908 w Babicach. Po ukończeniu szkoły do wybuchu drugiej wojny światowej pełnił służbę w Policji Państwowej. Zmobilizowany 1 września 1939 walczył w obronie Warszawy. Po przegranej wojnie obronnej przedostał się do Francji. Walczył w bitwie o Narwik, a po klęsce Norwegii w kampanii francuskiej. Po upadku Francji przeprawił się do Wielkiej Brytanii.
W styczniu 1942 roku zgłosił się ochotniczo do służby w okupowanej Polsce. Znalazł się w czteroosobowej ekipie skoczków, która w lutym 1943 została zrzucona w rejonie od Siedlec. Jako oficer Armii Krajowej inicjował i organizował wiele akcji bojowych we Lwowie aż do wyzwolenia tego miasta w lipcu 1944. Unikając aresztowania przez sowietów, w lipcu 1945 dotarł przez Warszawę do Londynu.
15 października był z powrotem w Warszawie, gdzie został aresztowany przez funkcjonariuszy Urzędu Bezpieczeństwa na początku listopada 1945 roku. Został oskarżony o współpracę z obcym wywiadem i próbę obalenia ustroju i skazany na karę śmierci. Mieszkańcy rodzinnych Babic zebrali wówczas ponad 100 podpisów z prośbą o ułaskawienie. Kary nie wykonano, lecz zamieniono na 15 lat pozbawienia wolności. Na mocy amnestii 8 maja 1956 został uwolniony, a w 1968 zrehabilitowany.
Do rodzinnej miejscowości powrócił w 1986 roku. Zmarł w 1988.
